خدایا...
شاد کن دلی را که گرفته و دلتنگ است
بی نیاز کن کسی را که به درگاهت نیازمند است
امیدوار کن کسی را که به آستانت ناامید است
بگیر دستانی که اکنون به سوی تو بلند است
مستجاب کن دعای کسی که با اشک هایش تو را صدا میزند
حامی آن دلی باش که تنها شده
دستگیر کسی باش که درمانده است و به آسمانت رو کرده ...
ﻫﺮ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻠﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﺮ
ﺍﻭ ﺑﻤﻌﻨﯽ ﭘﺲ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﭘﻴﺸﺘﺮ
ﺭﺍﺟﻌﻮﻥ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺭﺟﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﮔﻠﻪ ﻭﺍ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻭﺩ
ﭼﻮﻧﮏ ﻭﺍﮔﺮﺩﻳﺪ ﮔﻠﻪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ
ﭘﺲ ﻓﺘﺪ ﺁﻥ ﺑﺰ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﻮﺩ
ﭘﻴﺶ ﺍﻓﺘﺪ ﺁﻥ ﺑﺰ ﻟﻨﮓ ﭘﺴﻴﻦ
ﺍﺿﺤﮏ ﺍﻟﺮﺟﻌﯽ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻟﻌﺎﺑﺴﻴﻦ
ﺍﺯ ﮔﺰﺍﻓﻪ ﮐﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﻟﻨﮓ
ﻓﺨﺮ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﺮﻳﺪﻧﺪ ﻧﻨﮓ
ﭘﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﺣﺞ
ﺍﺯ ﺣﺮﺝ ﺭﺍﻫﻴﺴﺖ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺗﺎ ﻓﺮﺝ
ﺩﻝ ﺯ ﺩﺍﻧﺸﻬﺎ ﺑﺸﺴﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﻖ
ﺯﺍﻧﮏ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﻃﺮﻳﻖ
ﺩﺍﻧﺸﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﻠﺶ ﺯﺍﻥ ﺳﺮﺳﺖ
ﺯﺍﻧﮏ ﻫﺮ ﻓﺮﻋﯽ ﺑﻪ ﺍﺻﻠﺶ ﺭﻫﺒﺮﺳﺖ
ﻫﺮ ﭘﺮﯼ ﺑﺮ ﻋﺮﺽ ﺩﺭﻳﺎ ﮐﯽ ﭘﺮﺩ
ﺗﺎ ﻟﺪﻥ ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ
ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﯼ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ
ﮐﺶ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺯﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ
ﭘﺲ ﻣﺠﻮ ﭘﻴﺸﯽ ﺍﺯﻳﻦ ﺳﺮ ﻟﻨﮓ ﺑﺎﺵ
ﻭﻗﺖ ﻭﺍ ﮔﺸﺘﻦ ﺗﻮ ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺎﺵ
ﺁﺧﺮﻭﻥ ﺍﻟﺴﺎﺑﻘﻮﻥ ﺑﺎﺵ ﺍﯼ ﻇﺮﻳﻒ
ﺑﺮ ﺷﺠﺮ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﻮﻩٔ ﻃﺮﻳﻒ
ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﺁﺧﺮ ﺁﻳﺪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ
ﺍﻭﻟﺴﺖ ﺍﻭ ﺯﺍﻧﮏ ﺍﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﻮﺩ
ﭼﻮﻥ ﻣﻼﻳﮏ ﮔﻮﯼ ﻻ ﻋﻠﻢ ﻟﻨﺎ
ﺗﺎ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﻋﻠﻤﺘﻨﺎ
