کارما
دکتر بتسابه مهدوی
کارما واژه ای است سانسکریت به معنای «متعادل کردن». همچنین می‌توان آن را چنین معنی کرد که: هر عملی، عکس‌العملی در پی دارد. این مفهوم به اصل علت و معلول مربوط می‌شود. اگر به کسی بدی کنی انرژی آن باید متعادل شود. این را می‌توان چنین معنی کرد که آن شخص زمانی دیگر رفتاری مشابه آن با شما خواهد داشت، یا این که زمانی پیامدهای اعمالتان را درک خواهید کرد و تصمیم خواهید گرفت که نگرش و رفتارتان را عوض‌کنید. زمانی که به درک فکر یا عملتان نایل شوید مقداری از نیروی کارمایی آزاد می‌گردد. معمولاً با انجام عملی‌که اشتباهتان را اصلاح نماید خودتان انرژی را به قدر کافی تغییر خواهید داد تا اینکه دیگر در زیر بار عقوبت کارمایی نباشید.
به عنوان مثال اگر فردی منفی و ریاکار بوده‌اید و بعداً خود را اصلاح‌نموده‌اید، احتمال دارد که اعمال خطایتان کاملاً پاک شود؛ یعنی آن را متعادل نموده‌اید.
اگر چه کارما به معنی متعادل کردن است اما اغلب آن را به معنی پرداختن هزینه‌ای برای اعمال بد می‌دانند. ممکن است معنای کارمای خوب اشتباه فهمیده شود؛ اما به نظر می‌رسد که انجام اعمال خوب به منظور کسب کارمای خوب نتیجه‌ای عالی دارد. اما با این وجود اگر شخصی به این موضوع وابسته شود ممکن است کارمای خوب در زمانهای نامناسب و به طرزی عجیب به سراغش بیاید.
کارمای بد را میتوانیم فقدان رشد و درک بشماریم که فقط ضربات سخت اتفاقات نامطلوب می‌توانند موجب آن شوند. به عنوان مثال رفتار ظالمانه داشتن با دیگران می‌تواند باعث شود که بعداً در زمان دیگری خودمان رفتار ظالمانه‌ای را تحمل نماییم که نتیجه آن، توجه و محبت نسبت به دیگران خواهد بود. اگر واقعاً از زاویة گسترده‌تری به نگاه‌کنیم، شاید چیزی بنام «کارمای بد» وجود نداشته باشد. می‌توان آن را به عنوان فرصتی در نظر آورد که به ما کمک می‌کند رشد کنیم و راهی برای بهتر بودن را درک نماییم. کارمای خوب می‌تواند تنها چیز ساده‌ای در ردیف آرامش فوقالعاده و عشقی باشد که به دست می‌آید؛ که عشق غیر شرطی و ارائه خدمت عاشقانه و داوطلبانه به دیگران موجب آن بوده‌است.
کارما ممکن است به صورت عشق، نفرت، طمع یا دیگر احساسات و تمایلات بروز کند. این پدیده به صورت انرژی تظاهر پیدا می‌کند که می‌بایستی متعادل گردد. زمانی که خود را دچار احساس خاصی، نظیر عشق یا نفرت می یابید، ممکن است بخواهید از منشأ آن اطلاع پیدا کنید.
پس از آن که کسی از نوع کارمای ورای یک موقعیت مطلع می‌شود، مقدار زیادی از قدرت آن کارما آزاد می‌شود و فرد چندان در سطیره آن باقی نمی‌ماند. گاهی اوقات علت کارمایی مخفی و پوشیده می‌ماند تا زمانی که شخص به قدر کافی تجربه بیندوزد تا رشد مطلوب حاصل شود.
تمام اتفاقاتی که برای افراد حادث می‌شوند ناشی از کارما نیستند. بسیاری از اوقات اتفاقی از طریق ابعاد ژنتیکی عمل‌می‌کند که یا موجب رشد شخص و یا موجب رشد دیگران می‌شود.
دکتر بتسابه مهدوی
5 آبان 1395
تهران