حس ششم

دکتربتسابه مهدوی

 

حس ششم  یا درک ماواری طبیع حسی است  که فرد به کمک حسی که وابسته به هیچ یک از حواس پنجگانه فیزیکی نیست و از طریق ذهن دریافت اطلاعات داشته باشد.

 

تحقیقات نشان می دهد، غریزه ما گاهی زودتر از عقل و منطق شرایط را درک و به زبان بدن ترجمه می کند. درواقع گاهی غریزه چیزهایی را که باید بدانیم قبل از آنکه هشیارانه و از طریق مغز آنها را دریابیم به ما انتقال می دهد. این روندی است که غریزه ما حالت فیزیکی پیدا می کند

حس ششم یا ادراکِ حسی خارج از چهار چوبِ حواس؛ عبارت است از دیدن اشیاء یا حوادث دوری که خارج از محدوده حس باصره قرار دارند و همچنین تله پاتی که عبارت از درک کردن افکار ذهنی فرد دیگری بدون گفتگو با شخص می باشد و یا احساس شنوایی که عبارت از شنیدن صدا یا سخنی از مکان دور که خارج از محدوده حس سامعه است.

 

 برخی از روانشناسان معاصر به بررسی این پدیده همت گماشته آزمایشهای فراوانی روی آنها انجام داده‏اند اما به نتائجی که آن قدر دقیق و استوار باشد که بتواند در فهم بدون ابهام آنها به ما کمک کند، نرسیده اند .

این نوع ادراکِ فوق حسی را؛ همه مردم ندارند، و تنها در مورد بعضی از افراد که از استعداد ویژه‏ای برخوردار هستند، امکان پذیر است.

 حسِ ششم، یا تواناییِ ادراکِ ناآشکار، توانایی ما برای ادراکِ بُعدِ ناآشکار یا جهانِ نادیدنی فرشتگان، ارواح، بهشت (سوارگا  Swarga) و غیره است. این همچنین شاملِ توانایی ارتباطِ ناآشکار علت و معلول در بسیاری از رویدادها است، که فراتر از فهم خِرَدی است . ادراکِ فراحسی (ESP) ، روشن بینی، نهان بینی و شهود ، هم معنی با حسِ ششم یا توانایی ادراکِ ناآشکار است. در این وب سایت ما از واژه های تبادل پذیرِ حس ششم ،  ESP ، وادراکِ ناآشکاراستفاده می کنیم.

 

چه چیزی را توسطِ حس ششم می فهمیم و درک می کنیم؟

 

’ دنیای ناآشکار‘ یا ’ بعد ناآشکار ‘ بعنوان دنیای ورای آنچه که توسط حس های پنجگانه ، ذهن و خرد قابل درک است ، تعریف می شود . در واقع دنیای ناآشکار ، همان دنیای فرشتگان ، اشباح ، بهشت و غیره است که نه با چشم مسلح ، بلکه تنها از طریق حس ششم قابل درک می باشد.

ما جهانِ ظاهری یا دیداری را توسطِ پنج حسِ فیزیکی ( یعنی بویایی، چشایی، بینایی ، لامسه و شنوایی) ، ذهنمان ( احساساتمان)، وخردمان (توانایی تصمیم گیری)  درک می کنیم .هنگامی که به قلمرو جهانِ نادیدنی یا جهانِ ناآشکار می رویم، ما آنرا توسطِ حواسِ پنجگانه ی ناآشکار، ذهنِ ناآشکار و خردِ ناآشکار- که به عنوانِ حسِ ششم مان شناخته می شود، درک می کنیم.

 

ادراک حسِ ششم توسطِ پنج اندام ناآشکارِ حسی چیست؟

 

جهان از اصولِ پنجگانه ی مطلقِ کیهانی ( پانچاتاتوا Panchatattva) تشکیل شده است. این اصولِ کیهانی دیده نمی شوند اما تمامی خلقت را بوجود آورده اند. هنگامی که حسِ ششم مان فعال می شود، ما به تدریج این اصولِ کیهانی مطلق را از سطحی ترین تا ناآشکارترین آن درک می نماییم. بدین ترتیب، ما به ترتیب عناصرِ مطلقِ خاک  (Pruthvī)، آب (Āpa)، آتش (Tēj) ، هوا (Vāyu) و اِتِر (Ākāsh) را از طریق حواسِ ناآشکارِ بویایی ، چشایی، بینایی ، لامسه و شنوایی را درک می نماییم.

 

چکونه حسِ ششم فرد پیشرفت می کند

 

جهانِ ناآشکار در تمامی اطرافمان حضور دارد. با این وجود ما نمی توانیم  آن جهان را درک نماییم. این جهان نا آشکار، حتی با وجود عدمِ درکِ ما از آن، اثر زیادی بر زندگی مان  دارد. به منظور دریافت این جهان ، ما نیاز به “آنتنِ معنوی” داریم ؛ یعنی حسِ ششم مان نیاز به بیدار شدن دارد. حسِ ششم ما با انجامِ تمرینِ معنوی رشد می کند. با انجامِ مرتبِ تمرینِ معنوی مطابق با اصولِ شش گانه ی پایه ی معنویت، سطحِ معنوی مان را ارتقاء می دهیم؛  و قادر به درک و تجربه ی درجاتِ بالاتر از جهانِ ناآشکار خواهیم بود.

 

این  مانند دستگاه تلویزیونی است که در هنگام وصل نبودنِ آنتنِ آن، تصویر مخدوش سیاه وسفید ایجاد می کند. حتی اگر ایستگاهِ فرستنده تلویزیون سیگنال ها یی را ارسال کند، دستگاه تلویزیون تا زمانی که به آنتن وصل نشود، نمی تواند آنها را دریافت کند.به همین ترتیب ، جهانِ ناآشکار و خداوند همواره در اطرافمان حضور دارند؛اما تا زمانی که تمرینِ معنوی را که منجر به فعال شدنِ حس ششم مان  می شود شروع نکنیم ، قادر به دریافتِ  آن نخواهیم بود.

گاهی افرادی را مشاهده می کنیم که از دورانِ کودکی، بدونِ اینکه تمرینِ معنوی انجام داده باشند، قادر به درکِ جهانِ ناآشکار هستند. دلیل آن این است که آنها به مرحله ای از سطحِ معنوی به دلیلِ انجام تمرین معنوی در تولدِ قبلی (زندگی قبلی) خود رسیده اند. دلیلِ دیگر می تواند تسخیر شدنِ آنها توسطِ یک شبح نظیر جادوگر ناآشکار(مانتریک māntrik) از دورانِ کودکی باشد. در این مورد ، در واقع حسِ ششمِ جادوگر ناآشکار است که عمل می کند.

 

ذهن و خِرَدِ کیهانی :

 

همانطور که مخلوقاتِ خداوند شاملِ انسان ، حیوانات و غیره دارای ذهن و خرد هستند، به همین ترتیب تمامی خلقتِ خداوند ، یعنی کیهان، خود دارای ذهن و خردِ کیهانی است که حاوی اطلاعات اصلی تمامی امور در کیهان است. این می تواند حاصلِ تفکرِ ذهن و خرد پروردگار باشد. با پیشرفت معنوی فرد ، ذهن و خردِ ناآشکارِ او، با ذهن و خردِ کیهانی یکی می شود و بدین ترتیب است که فرد به اطلاعاتِ تمامیِ خلقتِ خداوند، دسترسی پیدا می کند.

 

 

رابطه ی بین حس ششم و سطحِ معنوی

 

میزان (نسبت) جهانِ شناخته شده در مقایسه با جهان یا بُعدِ ناآشکار 1 به بی نهایت است.

همانطور که سطحِ معنوی مان افزایش می یابد، ما قادر به درک پیشرفته تر و به میزانِ بیشترازجهانِ ناآشکار از طریقِ ادراکِ نا آشکارمان ، که همان حس ششم است، خواهیم بود. جدول زیر رابطه ی بین حس ششم و سطحِ معنوی مان را نشان می دهد.

 

به نکاتِ زیر توجه کنیم :

 

-هنگامی که فردی بویایی ناآشکار را بعنوانِ تجربه ای معنوی تجربه می کند، لزوماً بدین معنی نیست که به سطحِ معنوی 40% رسیده است. اغلبِ اوقات این به معنی افزایشِ مقطعی در سطح یا توانایی معنوی به دلیلِ تمرینِ معنوی شدید، نظیرِ ذکرگویی نامِ خداوند یا بودن در جمعِ قدیسین و غیره است.

-عواملِ دیگری نیز می توانند در این تجربه دخیل باشند . برای مثال، اگر یک شبح ( دیو ، شیطان ، انرژی منفی و غیره)  بخواهد برای ترساندنِ فرد، بوی ادرار را در اطرافِ خانه اش القا کند ، می تواند از انرژی معنوی خود برای این امر استفاده نماید. این لزوماً به دلیلِ افزایشِ سطحِ معنویِ فردِ موردِ هدف نیست.

-این لزوماً بدین معنی نیست که تمامی افراد با سطحِ معنوی ِ 40% ادراکِ بویاییِ ناآشکار داشته باشند. سطحِ معنوی فرد، می تواند تابعی کلی از بسیاری از عوامل باشد؛ که حسِ ششم تنها یکی از آنها است. به مقاله ی سطحِ معنوی مراجعه شود.

-این همچنین بدین مفهوم نیست که این افراد می توانند تمامی 100% متغیرهای بویایی ناآشکار موجود را درک کنند یا در همه اوقات یا درزمانهایی حس نمایند.

-همچنین بدین معنی نیست که فردی با سطحِ معنوی 40% یا بالاتر لزوماً می تواند بویی ناآشکار را حس کند. فردی می تواند به قداست (یعنی سطحِ معنوی 70%) رسیده باشد بی آنکه حتی یکبار هم ادراکی از طریقِ حواسِ پنجگانه ی ناآشکار داشته باشد. یکی از دلایل برای نداشتنِ این تجربیات، می تواند این باشد که فرد در زندگی قبلی اش چنین تجربیاتی را داشته است و اکنون به آنها نیازی ندارد. با این وجود تمامی قدیسین دارای حس ششمی هستند که توانایی نفوذ در ذهن و خردِ ناآشکار را دارد.

-شما اکنون می توانید در نمودار ببینید که حسِ ناآشکارِ لامسه و شنوایی، تنها در سطوحِ بالاترِ معنوی می توانند درک شوند. دلیل آن این است که آنها از میانِ حواسِ پنجگانه ی ناآشکار، ناآشکارتر هستند.

 

 

رابطه ی بینِ حس ششم (ESP) و جنسیت

 

بطور کلی ، خانمها حس ششم قویتری نسبت به آقایان دارند. توانایی ادراکِ فراحسی (ESP) بطور طبیعی در خانمها بیشتر است و خانمها شهودی تر از آقایان هستند. یکی از دلایلِ اصلی آن این است که آقایان بیشتر خِرَد گرا هستند وگرایش بیشتری به منطق و استدلال دارند.

 

7. تجربیات معنوی شاملِ تجربیاتِ ذهنِ ناآشکار و خِرَدِ ناآشکار

 

گاهی اوقات فرد احساس عجیبِ در خانه بودن را در هنگامِ دیدنِ خانه ای کاملاً ناآشنا ،احساسِ اتفاقِ فاجعه ای قریب الوقوع ، یا احساسِ عشقی بی پایان را نسبت به فردِ دیگر، که کاملاً برخلافِ تمایلِ اوست را تجربه می کند. اینها تجربیاتی توسطِ ذهنِ ناآشکار هستند.ما نمی توانیم دلیلِ فراتر از این احساسات را درک نماییم. گاهی اوقات درباره ی افرادی می شنویم که اطلاعاتی را از بُعدِ ناآشکار بدست می آورند و نیز افرادی که با موجوداتی از نواحیِ ناآشکار سروکار دارند. دربندهای زیر این پدیده ها را با جزئیاتِ بیشتری شرح خواهیم داد.

 

چگونه افراد این اطلاعات را کسب می کنند؟

افرادی که دانش را از طریق بُعدِ ناآشکار دریافت می کنند ، معمولاً به سه طریق به آن می رسند:

 

با اجازه دادن به موجودات ناآشکار برای استفاده از دست های فرد برای نوشتن پیامهای آنان ( که نوشتنِ خود بخود گفته می شود.)

با تجربه ی دیداری؛ که آنها واقعاً می توانند کلمات یا نقل قولها را در مقابلِ چشم خود ببینند.

از طریقِ افکار

از میانِ سه روش فوق ، دریافتِ پاسخ از طریقِ افکار، ناآشکارترین است.

 

سرچشمه ی دانشی که توسطِ حسِ ششم دریافت می گردد، چیست؟

افرادی که دانش را از طریقِ بُعدِ ناآشکار دریافت می نمایند، با روش های زیر به آن می رسند:

 

به صورتِ خودکار به دلیلِ توانایی شان در نفوذ به ذهن و خِرَدِ ناآشکار، یا به صورتِ پاسخ هایی که به صورتِ ویژه از موجوداتِ ناآشکار پرسیده اند. آنها از طریقِ حسِ ششم خود و بوسیله ی ذهن و خِرَدِ ناآشکارشان قادر به انجام آن هستند.

در هردو مورد، فرد، بُعدِ ناآشکار را درک می کند ، اما تنها فردِ پیشرفته ی معنوی می تواند این تمایز را قائل شود که دانشِ دریافت شده از روش اول یا دوم بدست آمده است. در بیشتر موارد، فرد گفتگوهایی با بدن های ناآشکار از نواحی متفاوتِ ناآشکار، نظیر ناحیه ی برزخ (Bhuvarlok بهووارلوک) و ناحیه ی دوزخ (Pātāl پاتال) ، و بسیار بندرت با یک الهه یا خداوند ، که ذهن و خِرَدِ کیهانی است ، دارد.

نوع و مرتبه یا سطحِ اطلاعاتِ دریافت شده، بستگی به سطحِ معنویِ فردِ گیرنده ی آن دارد.