شمارش تنفس

بتسابه مهدوی

 

تنفس خود را تا شماره چهار بشمارید و پس از آن دوباره شروع کنید. تمام سعی و تلاش شما باید متمرکز بر کاری باشد که انجام می‌دهید. فقط و فقط باید به این شمارش توجه کنید و هر بار که فکر دیگری در ذهن شما خطور کرد، تلاش کنید مجددا روی شمارش نفسهای خود تمرکز کنید. در این روش تعقیب طرز عمل و برنامه عمل بسیار مهم است و لازمه‌اش مراقبت و توجه واقعی است.

 

مراقبه بی‌ساختار

در روشهای بی‌ساختار ذهنی موضوع مشخصی انتخاب می‌شود و فرد تلاش می‌کند ذهن خود را معطوف به مسائل پیرامون این موضوع نگه دارد. موضوع انتخابی ممکن است یک کلمه باشد، یا یک عبارت یا یک سوال مشکل. هدف از این نوع روش آزاد کردن ذهن در یک زمینه مشخص است تا فرد بتواند در این زمینه رشد کند. هدفمندی و داشتن اراده در تمرکز روی موضوع آن را از افکار ساده و گیج کننده معمولی متمایز می‌سازد.

 

در مدیتیشن ساختاری ابتدا ذهن و اراده تقویت می‌شود و سپس به آرامی و تدریجا زندگی احساسی فرد تحت تاثیر قرار می‌گیرد، اما در مراقبه‌های بی‌ساختار مساله برعکس خواهد بود.

 

روش قلبی در مراقبه

در این روش بر نقش عشق و احساس تاکید می‌شود. مریدان این روش معتقدند هرچه انسان آزادتر ، بی‌دردسرتر و کامل‌تر باشد، بیشتر می‌تواند بر موانع رشدش که در اثر تعلیم و تربیت غلط و تجربیات اولیه‌اش بوجود آمده، غلبه کند و بیشتر می‌تواند بطور طبیعی دوست بدارد و بهتر با دیگران رابطه برقرار کند.

در برخی روشهایی که به عنوان روش قلبی طبقه بندی می‌شوند، روی عشق به دیگران تاکید می‌شود. در برخی روی عشق به خود و در برخی دیگر روی عشق به خداوند. در نهایت همه به یک جا می‌رسند که عشق به هر سه است.

 

روش بدنی در مراقبه

در این روش شخص می‌آموزد تا نسبت به بدنش و حرکات آن آگاهی یابد و با تمرین درجه این آگاهی را بالا ببرد تا آنجا که در زمان مدیتیشن این آگاهی تمام صحنه ذهن را پر می‌کند. شناخته شده‌ترین روشهای بدنی عبارتند از: هاتایوگا ، تای چی و سماع دراویش. روشهای گیندلر و الکساندر روشهایی هستند که در غرب برای آگاهیهای حسی بوجود آمده‌اند. در این روش عوامل مختلف بدنی با یکدیگر و مخصوصا با شخصیت هم آهنگی می‌یابد.

 

روش عملی در مراقبه

در این روش فرد می‌آموزد که چگونه در طول انجام یک کار یا فعالیت دنیا را درک و با آن ارتباط پیدا کند. از این راه در شرق استفاده بیشتری شده است و از مهارتها فعالیتهایی مثل تیراندازی ، تزئین گل ، گلیم بافی ، کاراته استفاده گردیده است.

 

شخص می‌آموزد که چگونه به صورت عارف در جریان زندگی حضور داشته باشد و فعالیتهای خود را انجام دهد و توجه خود را تنها معطوف به آن نگه دارد و متوجه هیچ محرک دیگری نباشد. منظور از این روش ، مهارت پیدا کردن در آن عمل خاص نیست، بلکه هدف اصلی رشد و توسعه شخصیت انسانی است.
دکتر بتسابه مهدوی

15 مهر 1395

تهران

روش ذهنی در مراقبه

دکتر بتسابه مهدوی

 

این روش تمریناتی را شامل می‌شود که انسان بیشتر آنها را در مغزش انجام می‌دهد، یعنی بدون حرکات بدنی. البته استفاده از کلمه ذهنی برای این روش به این معنی نیست که اثری روی شرائط فیزیولوژیکی بدن ندارند، بلکه به این لحاظ اصطلاح ذهنی به آن اطلاق می‌شود که در انجام آنها بکار بردن اعضا و ماهیچه‌ها لازم نیست و فرد در حالی به انجام تمرین می‌پردازد که در یک حالت ثابت قرار گرفته است.

 

روش ذهنی خود شامل مراقبه‌های ساختاری و بی‌ساختار می‌شود.

مراقبه ساختاری

مدیتیشن ساختاری آنهایی هستند که با دقت و ظرافت مشخص و در زمان معلوم برای فعالیتهای درونی خاص انجام می‌گیرند. مدیتیشن لوتوس و شمارش تنفس از این دسته هستند.

 

مدیتیشن ساختاری خود به سه دسته بیرونی ، میانی و درونی تقسیم می‌شود. در نوع بیرونی تمرین با موضوعی بیرونی شروع می‌شود. روش تفکر یک مدیتیشن ساختاری بیرونی است. در این روش شی خاصی انتخاب می‌شود و در فاصله‌ای از چشمها قرار داده می‌شود، فرد باید تلاش کند نگاه خود را متمرکز بر شی نگه دارد و هر زمان که نگاهش منحرف شد، می‌تواند با جمله یا عبارتی مثل « خوب حالا برگرد به راهت »، دوباره نگاهش را روی شی متمرکز کند. نگاه نباید به یک نقطه خاص از شی متمرکز باشد، بلکه کل یک شی نگریسته می‌شود و به این طریق فرد ذهن خود را روی شی متمرکز نگاه می‌دارد.

 

روش مدیتیشن حباب یک نوع روش ساختاری درونی است. در این روش فرد خود را در حالتی تجسم می‌کند که ته یک دریاچه صاف نشسته است. می‌دانید که چگونه حبابهای بزرگ به آرامی از میان آب بالا می‌آیند. هر فکر ، احساس و درکی به صورت حبابی در نظر گرفته می‌شود که از فضای دید شما رد می‌شود و خارج می‌گردد. بعد به همین صورت ادامه می‌دهید. هیچکدام از حبابها تعقیب نمی‌شوند. فقط آن را نگاه می‌کنید و سپس همانطور که از فضای دید شما می‌گذرند، منتظر بعدی می‌شوید.

 

روش تراوا ، نیلوفر آبی هزار برگ ، ذکر یامانترا ، من کیستم ، سماع صوفیه ، آگاهی حسی و پناهگاه امن از جمله روشهای ساختاری مراقبه هستند.

دکتر بتسابه مهدوی

15 مهر 1395

تهران

مراقبه سفر فضایی

مراقبه سفر فضایی

دکتر بتسابه مهدوی

 

ما انسان ها با کمک فانتزی و تصور خلاقی که در لحظه می توانیم داشته باشیم بیشتر می توانیم از نیمکره ی راست مغز خود استفاده کنیم و در جهت رشد و پرورش خود از آن بهره بجوییم.

 

مراقبه زیر را هرگاه که دوست داشته باشد می توانید انجام دهید  و از قدرت الهامات و تصور خلاق خود استفاده کنید. بهتر است این تمرین را در مکانی آرام و  بدون مزاحمت انجام دهید.

 

1.      روی زمین یا صندلی به حالتی آرام و  با پشت صاف بنشینید. و  آرام و  به  طور طبیعی نفس بکشید.

 

2.      اکنون چشمان خود را ببندید و وجودتان را در میان یک جنگل سرسبز و زیبا تجسم کنید و ببینید در حال قدم زدن هستید. شما یک نهر آب را دنبال می کنید، در امتداد این نهر یا جویبار قدم می زنید  و صدای آبی را که در آن روان است به خوبی می شنوید. صدای آب را می شنوید که از روی سنگ های بزرگ تر در حال غلطیدن و روان شدن است. از لابه لای شاخه های درختان جنگل یک تکه در آسمان آبی زیبا را می بینید.

 

ناگهان سنجابی را می بینید که از روی درختی به درخت دیگر می پرد و از درخت ها بالا و پایین می رود. صدای پرندگان زیبایی که آواز می خوانند به گوش تان می رسد. در این حال صدای تق تق تق به گوش تان می رسد و به پشت سرتان نگاه می کنید، بله صدای دارکوب است که بر درخت می کوبد...تق تق تق.

 

در میان این همه صدای آرام و مناظر زیبا آرامش خاصی را احساس می کنید.

 

3.      در کمال آرامش به قدم زدن خود در کنار جویبار ادامه دهید بعد از چند لحظه قدم زدن ناگهان درختان پیش رویتان به کناری می روند و نور سفیدی به پیش می آید و همه جا را پر می کند. آب نهری که در کنارتان است در این نور جاری نور شود. شما جلوتر می روید و از میان این نور سفید دشت سرسبزی را می بینید که پر از گل های زیبا است. بوی عطر گل های وحشی همه جا پیچیده و  به مشام تان می رسد. سبزه ها و طراوت آنها را زیر پای خود حس می کنید و احساس آرامش می کنید و لذت می برید.

 

4.       سپس روی سبزه های این دشت پهناور می نشینید یا دراز می کشید و با تمام وجود این سرسبزی و آرامش و سکوت جاودانی را مزه مزه می کنید و از هوا و طبیعت اطرافتان لذت می برید. لحظه ای با آرامش به اطرافتان نگاه می کنید و از نور خورشید تابان که آرامش را به بدن شما تابانیده سرمست می شوید.

 

5.      شما در اینجا در کمال آرامش و اطمینان هستید و هرکاری که میخواهید می توانید انجام دهید و تا زمانی که می خواهید می توانید در اینجا بمانید و استراحت کنید و یا هرکاری که دوست دارید انجام دهید تا کاملا سرحال، بانشاط و سرمست شوید.

 

6.       اکنون می توانید از الهامات روح خود و یا از ارواح دیگر نیز، کمک بگیرید. صبر کنید که از میان درختان صدایی بشنوید که به سوی تان می آید، سپس ببینید که یک مرد یا زن و یا کودک و یا حتی یک حیوان که دوست اش دارید در جلوی روی تان ظاهر می شود، به او سلام کنید و خوشحالی خود را از آمدن اش ابراز دارید و گوش فرا دارید که چه می خواهد به شما بگوید و برای بیان چه مطلبی آمده است، و یا حتی شما می توانید از او سوال بپرسید. درباره تمام سوالاتی که پاسخ اش را در ذهن خود جستجو می کنید می توانید از او بپرسید.

 

7.      در پایان از روح که همراه تان بوده و به خاطره شما به اینجا آمده است تشکر کنید و او را در نور سفید گذاشته و در میان همان درختانی که آمده بود رها نمایید تا به میان جنگل بازگردد. سپس آرام آرام خود را در جایی که نشسته بودید حس کنید و به آرامی، پاهایتان را با دست های تان لمس کنید و از عدد 1 تا 3 شمرده و به آرامی چشم های تان را باز کنید.

 

نکته قابل توجه این است که اگر در چند بار اول نتوانستید با روح درونی ارتباط بر قرار کنید اصلا دلخور نشوید بلکه با تمرین و تکرار این مراقبه با گذشت زمان به این توانایی دست خواهید یافت.

دکتر بتسابه مهدوی

14 مهر 1395

تهران

تمرین مراقبه جملات مثبت

تمرین مراقبه جملات مثبت

دکتر بتسابه مهدوی

 

با این تمرین شما می توانید بر روح تان مسلط شوید و توانایی تمرکز بر حواس خود راافزایش دهید و هم چنین موجب آرامش شما خواهد شد.

 

1.      در حالتی آرام روی زمین بنشینید یا به پشت دراز بکشید و با تنفس آرام انقباض های احتمالی را عضلات بدن را رها سازید.

 

2.      اکنون بر دم و بازدم خود تمرکز کنید و به مدت 2 الی 3 دقیقه آرام نفس بکشید و  به هوایی که از طریق بینی وارد بدن می شود و از دهان خارج می شود کاملا توجه کنید.

 

3.      اکنون که احساس می کنید در آرامش کامل هستید شروع به تکرار کلمه آرامش کنید، به این صورت که در عمل دم و بازدم شما به همان حالت و سرعت قبلی صورت بگیرد و در آن هیچ خللی وارد نشود و کلمه آرامش را در دو بخش آرا- مش آرام و یا بلند بخوانید و  متوجه باشید که به دلیل توجه تان به این کلمه تنفس ها و ریتم و ترتیب آن ها را فراموش نکنید.

 

4.      اگر احساس کردید که روح تان به فکری دیگر معطوف شده، مجددا بر روی تنفس ها و تکرار کلمه آرامش متمرکز شوید.

 

5.      کلمه آرامش را همانطور که ریتم تنفس های تان اجازه می دهد بخوانید، و سپس متوجه آرام تر شدن اندام تان نسبت به مرحله اول خواهید شد.

 

6.        بعد از 5 تا 10 دقیقه که این تنفس ها و کلمه ی تکراری را خواندید، می توانید یکی از جملات تاثیر گذار را 10 بار آرام و یا بلند بخوانید و سپس از عدد 1 تا 10 شمرده، چشم های تان را باز کنید.

 

چندین نمونه از جملات تاثیر گذار که شما می توانید مانند آنها را بسازید:

 

-     من در آرامش کامل به سر می برم.

 

-     من در سلامت کامل هستم.

 

-     من خودم را می بخشم و دوست دارم.

 

-     من کاملا رضی هستم.

 

-     من اندامم را آنگونه که هست دوست دارم و می پذیرم.

دکتر بتسابه مهدوی

13 مهر 1395

تهران

مراقبه شمارش تنفس ها

دکتر بتسابه مهدوی

 

یکی از آسان ترین و آشناترین انواع مراقبه می باشد که بهتر است از روزی 5 دقیقه شروع نمایید تا زمانی که براحتی به روزی 20 دقیقه برسد.

 

1.      روی زمین یا صندلی به حالتی آرام بنشینید. چشم هایتان را ببندید و به آرامی نفس بکشید.

 

2.      روی تنفس های خود متمرکز شوید و به آنها کاملا توجه کنید، بطوریکه قبل از هر بار عمل دم و بازدم شروع به شمارش آنها بنمایید. به نحوی که در هنگام دم و بازدم اول، مدام عدد 1 را جلوی روی خود تصور کنید و سپس دم و بازدم دوم، عدد 2 و سپس دم و بازدم سوم، عدد 3 و سپس دم و بازدم چهارم، عدد 4 و سپس دم و بازدم پنجم، عدد 5 را به تصویر بکشید و  سپس دوباره از 1 شروع میکنیم تا عدد 5.

 

3.      سعی کنید توجه خود را به هوایی معطوف کنید که در هنگام دم و بازدم وارد و خارج می شود. امکان دارد که ذهن شما بخواهد که فقط شما را به طرف  شمارش اعداد متمرکز کند. ولی شما باید به دم و بازدم وتبادل اکسیژن نیز کاملا توجه کنید و در انتها پس از 20 دقیقه، مراقبه را به آرامی به اتمام برسانید و از عدد 1 تا 3 بشمارید و چشم هایتان را باز کنید.

دکتر بتسابه مهدوی

13 مهر 1395

مراقبه به روش تنفس از راه بینی

مراقبه به روش تنفس از راه بینی

دکتر بتسابه مهدوی

 

تمرین دیگر تنفس از راه بینی است. در این کار باید با شستت سوراخ راست بینی‌ات را بگیری و از سوراخ راست، نفسی بلند بکشی. در زمانی که دم را فرو می‌دهی، نام یزدان را بازگوی. سپس چهار ضرب، نفست را نگه دار و همراه آن نام یزدان ( سوپریم) را چهار بار بگوی. سرانجام سوراخ راست بینی‌ات را رها کن و سوراخ چپ بینی خود را با انگشت سبابه‌‌ات نگه دار و آن را ببند و بگذار نفست در مدت‌ زمانی به اندازه‌ی دو ضرب به بیرون گردش یابد و همراه این کار نام یزدان را دو بار بگو. آنگاه این تمرین را بر عکس انجام بده، نخست سوراخ چپ بینی‌ات را بگیر. در این تمرین نیازی نیست که آرام نفس بکشی. اگر سروصدایی دربیاید هم چیزی نیست. دیگر آنکه روشن است که این تمرین نباید در برابر چشمان همگان انجام گیرد، یا زمانی که دیگران می‌خواهند با برخورداری از آسودگی مراقبه نمایند. 

این تنفس یک-چهار-دو را نباید بیش از چهار پنج دقیقه انجام دهی و تنفس بینی را هم نباید بیش از سه بار در روز بکنی. اگر آن را بیست، چهل، پنجاه بار انجام دهی، گرمایی از پایانه‌ی ستون فقراتت سوی سرت روانه خواهد شد و با فشار بر سر، آن را به درد خواهد آورد. مانند خوراک است، خوب است، اما اگر بیش از اندازه باشد، معده‌ات را خراب خواهد کرد. این گرما هم چنین کارگر می‌افتد. اگر بیش از آن اندازه‌ای که می‌کشی تمرین کنی، به جای ذهنی صلح‌جو، دارای ذهنی خودبزرگ‌بین و لگام‌گسیخته و ویرانگر خواهی شد. تازه هنگامی که شایستگی‌های درونی خود را بالش داده باشی، خواهی توانست تنفس از راه بینی را ده پانزده دقیقه انجام دهی.

پرانایاما یکی از اصل‌های دیرپای یوگاست که تمرین‌های تنفسی سخت و پیچیده‌ای دارد. برای انجام آن به ده تا پانزده دقیقه زمان نیازمندی. اما اگر آموزگاری نداشته باشی که ترا در هر گامی راهبر گردد، پرنایاما چیز خطرناکی می‌شود. اگر به گونه‌ای غیراصولی تمرین‌ها را انجام دهی، می‌تواند مایه‌ی سل هم بشود. در هندوستان بسیاری کسان گرفتار این بیماری شده‌اند، چون تمرین‌ها را بدون راهبری درست انجام داده‌اند. اما این تمرین‌هایی که من برایت گفتم- ریتم یک-چهار-دو و تنفس از راه بینی- بسیار ساده‌اند و البته بسیار هم کارگر می‌افتند. اینها هرگز به شش‌های تو زیانی نخواهند رساند.

دکتر بتسابه مهدوی

11 مهر 1395

تهران

روش کهن تنفس نیروی زندگی

روش کهن تنفس نیروی زندگی

دکتر بتسابه مهدوی

 

در هندوستان یک گونه تنفس دیرپا هستی دارد که پرانایاما نامیده می‌شود. پرانا نیروی زندگی (VITAL )، تنفس زندگی است. یاما یعنی کنترل. پرانایاما کنترل تنفس زندگی است. نخستین تمرینی که می‌توانی بکنی این است که نام خداوند یا نام مسیح یا هر کسی را که خودت می‌پرستی یک بار بازگویی. اگر استادت به تو ذکر ویژه‌ای داده، می‌توانی همان را بازگویی. فروبردن هوا نباید آرام یا ژرف باشد. آنگاه نفست را نگه دار و باز همان نام را چهار بار بازگوی. و زمانی که هوا را بیرون می‌دهی، آن نام، یا مانترایی (ذکری) را که داری یا برگزیده‌ای دو بار بازگوی. با یک ضرب، هوا را به درون بکش و آن را به اندازه‌ی یک ضرب، دم نگه دار و باز در دو ضرب بازدم کن و همزمان، آن نام مقدس را در درون خود بازگوی. اگر شمارهای یک-دو-سه را برای خودت شمارش کنی، در درون خود کوچک‌ترین چیزی را احساس نخواهی کرد. اما اگر نام خداوند را بازگویی، خاصیت‌های یزدانی بی‌درنگ به درون هستی تو گام خواهند گذارد. سپس اگر نفست را نگه داری، این خاصیت‌های یزدانی در درونت به گردش درخواهند آمد و در همه‌ی ناپاکی‌ها، نا روشنایی‌ها، عدم‌کمال‌ها و محدودیت‌هایت رخنه خواهند کرد. و هنگامی که هوا را بیرون می‌دهی، همان نیروهای یزدانی، همه‌ی خاصیت‌های غیرخدایی، ستیزه‌جوی و ویران‌گر را با خود خواهند برد.

آغازگر با ریتم یک-دو-سه آغاز می‌کند. اگر وی در تنفسش ورزیده‌تر شود، خواهند توانست با ریتم چهار-شانزده-هشت تمرین کند: در چهار ضرب هوا را به درون بکش، شانزده دم آن را نگه دار و در هشت ضرب آن را بیرون بده. اما این کار را باید گام به گام انجام داد و بس. برخی کسان حتی از این هم پا فراتر می‌گذارند. آنها ریتم هشت-سی و دو-شانزده را رعایت می‌کنند. اما این کار ویژه‌ی کسانی است که در گامه‌ی پیشرفته هستند.

دکتر بتسابه مهدوی

9 مهر 1395

تهران

مراقبه از راه ذکر گفتن

مراقبه از راه ذکر گفتن

دکتر بتسابه مهدوی

 

بکوش هر بار که نفست را فرومی‌بری، خود، هفت بار "سوپریم ( واژه‌ی انگلیسی SUPREME به معنی بالاترین و نام یزدان است) " را بازگویی، و باز زمان بازدم هفت بار دیگر آن را بازگوی. در تو هفت جهان بالاتر و پایین‌تر هست. هنگامی که در زمان دم فرودادن "سوپریم" می‌گویی، احساس کن که داری به جهان‌های بالاتر درون خود گام می‌گذاری. تازه هنگامی که به جهان‌های بالاتر رسیدی، نیروی استوار را در برابر خود توانی یافت. زمانی که داری هوا را بیرون می‌دهی، به هفت جهان پایین‌تر از خودت بیندیش و بکوش توان جهان‌های بالاتر را در جهان‌های پایین‌تر بیفکنی. همه چیز را در جهان‌های بالاتر گرد آور و سپس آغاز به بیرون دادن هوا کن و همزمان با آن "سوپریم، سوپریم، سوپریم" را پشت سر هم بگو و همراه آشتی و صلح و روشنایی و نشاط به جهان‌های پایین گام گذار تا آن‌ها را پاکیزه سازی.

دکتر بتسابه مهدوی

7 مهر 1395

تهران

تمرکز روی یک تصویر

تمرکز روی یک تصویر

دکتر بتسابه مهدوی

 

توجهت را به یک تصویر بده. می‌توانی به عکس استادت ( استاد معنویت ) نگاه کنی، اما می‌توانی به چهره‌ی خود در آینه هم بنگری. هنگامی که خود را روی تصویر خود در آینه متمرکز می‌کنی، احساس کن با آن موجود فیزیکی که می‌بینی، یک‌سره یکی هستی. سپس بکوش تا به درون عکسی که داری می‌بینی، گام بگذاری. باید از درون آن بکوشی رشد کنی. تو از راه این اندیشه، رشد خواهی کرد: "یزدان مرا می‌خواهد، من به یزدان نیاز دارم." باز بگو: "یزدان مرا می‌خواهد، من به یزدان نیاز دارم. یزدان مرا می‌خواهد، من به یزدان نیاز دارم." آنگاه خواهی دید که این اندیشه‌ی یزدانی دارد آهسته و آرام در درون تو رشد می‌کند و می‌بالد و به هستی درونی و برونی تو راه پیدا می‌کند و با این کار به نیروی خرد، هستی زیستی و تنت، پاکی می‌بخشد.

زمانی که می‌خواهی تمرین تمرکز کنی، باید یک شی را برگزینی، چیزی که بی‌واسطه ترا شاد کند. اگر استاد داری، عکس او شادی بی‌واسطه‌ای را به تو خواهد بخشید. اگر استاد نداری، یک چیزی را که بسیار زیبا، یزدانی و پاک باشد، برای نمونه یک گل را برگزین.

دکتر بتسابه مهدوی
30 شهریور 1395

تهران

تمرکز روی چیزی کوچک

دکتر بتسابه مهدوی

 

اگر می‌‌خواهی توانایی خود را در تمرکز بالا ببری، خودت را با یک چیز، تا می‌شود کوچک، یکی کن. تنها آن زمان است که از نیرویی بی‌کران برخوردار خواهی شد. یزدان از آن روی نیرومند نیست که از همه چیز دور است، توان وی از اینجاست که هم در فیل و هم در مورچه هست. یزدان، همه‌تواناست، چون هر دو تای اینها را می‌تواند باشد، هم فیل و هم مورچه. وی هم بی‌کرانگی است و هم باکرانگی. و درست از همین روی که همزمان هم بی‌کران و هم باکران است، همه‌توانا هم هست. پس تو هم اگر می‌خواهی نیروی مراقبه داشته باشی، تنها به خود بی‌کرانگی بیندیش، چون نیروی بی‌کرانه‌ی یزدان در درون توست. اما هنگامی که می‌خواهی نیروی خود را از راه تمرکز گسترش بخشی، به چیزی بسیار ظریف و بسیار کوچک بیندیش.

دکتر بتسابه مهدوی

29 شهریور 95

تهران